Наган… око… наган… – На! – громом орган. Нагла гулява в яру, калган… – А! – дурманами зрізала зір зима нам руда. Жада ж! А ген сивен сон не висне? Га? Наган? У дугу – наган! Жало і там – чи відала дівич-матіола ж? Ага ж, чи відала дівич-жага Нага? – Тяв ятаган!